ترم آخریا

یکی از مشکلات دانشجوهای ترم آخرم اینه که احساس میکنن دیگه چیزی برای یاد گرفتن لازم ندارن به جز کارای تخصصی ... مثلا با وجودی که از واحدهای پریو، سه تاشو گذروندن و دوتاش مونده ... و براشون سمینار تعیین کرده بودم اما بهم میگفتن میشه سمینار ندیم بزارید برای سال پایینی ها تا بهتر یاد بگیرن درحالی که وقتی سمینار میدن یا سر مریض میرن حس میکنم خیلی چیزا هست که هنوز درست یاد نگرفتن هم علمی و هم عملی... راستش توی دوره ی تخصصی خودم نزدیک به ۴۰ تا ۵۰ تا جرمگیری انجام دادم الان دانشجوی عمومیم که تا الان فقط ۶ تا بیمار جرمگیری دیده بهم میگه چرا انقدر بیمار تکراری میبینم به جاش بهتر نیست بهمون فلان جراحی رو یاد بدید ... متاسفانه علتشم اینه که توی همین دوره ی تحصیلیشون میرن کلینیکای بیرون و روی مردم کار میکنن و حس میکنن خیلی تمام و کمال انجام دادن ولی همین الان میرم کارشونو ببینم میبینم هنوز جاهایی هست که نتونستن خوب جرمگیری کنن و دودلیل داره یا جرمو تشخیص ندادن یا نتونستن با ابزار درست انجام بدن که اینا از روی تجربه به دست میاد اما نه تجربه ی بیرون و روی بیمارای بیرون دانشگاه، بلکه داخل دانشگاه یکی باید باشه اشکال کارشونو گوشزد کنه ... ای کاش این خودخفن پنداری رو میشد از بعضیا گرفت ....

پی نوشت: یادمه ظهرا که می رفتیم سلف گاهی اونقدر جا کم بود مجبور بودیم بشینیم سر میز سایر دانشجوهاو تند تند غذامونو بخوریم و برسیم به بخش بعدی و اگرم میخواستیم خیلی باهم باشیم کافه های دانشگاه و رستورانا بودن ... باورم نمیشه سقف خواسته های دانشجوها الان شده مختلط شدن سلف ... اونم بدون اینکه نظر بقیه پرسیده بشه ممکنه خیلی ها هم به دلایل معذب بودن و ... نخوان. نتیجه میشه قرار گرفتن دانشجوها مقابل هم.