وب نوشته های یک دندانپزشک

آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
  • ۹۶/۱۲/۱۰
    B.W
نویسندگان

۵۰ مطلب با موضوع «دلنوشته» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

مادر

مادری خیلی عجیبه ... تمام احساسات عالم رو یکجا با هم تجربه می کنی گاهی عصبانی گاهی خوشحالی و گاهی عمیقا می ترسی ... من از وابستگی کامل یک انسان به خودم می ترسم ... من از اینکه الگوی یک انسان دیگه شدم عمیقا می ترسم ... از بار این مسوولیت دوست دارم فرار کنم ... اما نمی تونم چون از وقتی یک سلوله تا اخر عمرش برای مادر یک جاده یک طرفه است باید همیشه بره و هیچ وقت نایسته ... همیشه باید قوی و شاد باشه ... کافیه توی چشمات اشک جمع بشه حتی فرزند سه ماهه ات هم می فهمه ... اصلا یه جوری باهات عجین میشه که گاهی حس می کنی خودتو داری توی آیینه میبینی ... الان برای خیلی از چیزای گذشته دلم تنگ میشه برای چایی خوردن با آرامش... برای یک فیلم دیدن با همسر... اصلا برای یک خواب راحت... با اینکه همسرم کنارمه ولی دلم به شدت براش تنگ شده چون زندگیم مثل قبل نیست همه چیز یکهو عوض میشه و تمام دغدغه ی خودت و همسرت یک نفر سوم میشه ... 

پی نوشت: دخترمون تقریبا ۵۰ روز خیلی خواب نامنظمی داشت جوری شده بود که در شبانه روز خودم ۴ ساعت میخوابیدم از طرفی هم به پروتئین گاوی آلرژی داشت و بی قرار بود و منم مجبور بودم رژیم بگیرم و خیلی از خوراکیا رو حذف کنم از جمله لبنیات ... الان به آیینه نگاه میکنم خودمو نمیشناسم ازبس لاغر شدم ... ولی خداروشکر خوابش بهتر شد یعنی یکی از دوستام راهنماییم کرد که با متخصص طب خواب صحبت کنم اینجوری حداقل شبا چندساعتی رو میخوابه منم بتونم استراحت کنم :) به قول روانشناسی که ازشون مشورت میگیرم مادری یک شغل ۲۴ ساعته است که باید بهش افتخار کنی ... :)

  • دکتر محیصا
  • ۰
  • ۰

کوچه نقاش ها

عنوان پست اسم کتابی هست که یکی از فرمانده های خاص جنگ به نام سید ابوالفضل کاظمی  راوی اون هست و ادبیات خاص کتاب و بی آلایشیش این کتابو خواستنی کرده ... هرچی بگم از کتاب کم گفتم از اینکه خیلی راحت به بعضی سیاستای جنگ انتقاد میکنه برام جذاب بود ولی یک بخش جذابترش اینه که این فرمانده تقریبا تمام سالای جنگ رو وسط میدون بوده و از اشخاصی حرف می زنه که قبلش نمیشناختمشون ... یکی از اون شخصیت ها شهید حسین قجه ای هست ... نحوه ی شهادتشو خوندم همش این جمله میومد تو ذهنم " غیرت برای بعضی آدما غیر ارادیست" ... اینکه بهش دستور عقب نشینی میدن ولی دلش نمیومده نیروهای زخمیشو ول کنه و تاآخرین نفس وایساده و جنگیده غیرت خاصی میخواد ... بهرحال راوی جوری تعریف می کنه انگار وسط میدون داری زخمی شدن و افتادن تک تک آدما رو میبینی ... 

پی نوشت: یک اپلیکیشن نصب کردم به اسم کتابراه که خیلی از کتابا رو داره با قیمت مناسب تر و حتی بعضیاش صوتی هستن برا همین هرجا که نمیتونستم کتاب ببرم راحت کتاب مورد نظرمو میخوندم ...

  • دکتر محیصا
  • ۱
  • ۰

همسفر

پارسال میلاد امام رضا (ع) از آقا یک همسفر و همراه هم سطح خودم خواستم ... و امشب میلادشون عقد بین من و این همسفر خونده شد ...

همه چیز از ۱۷ آبان ماه ۱۳۹۸ سالروز ازدواج حضرت رسول (ص) و حضرت خدیجه (س) شروع شد و اولین دیدار به وساطت زنداییشون برامون شروع یک آشنایی پر از فراز و نشیب بود، روز اول فهمیدم روبروم یک مرد باجربزه نشسته و جذب این تکیه گاه شدم، وقتی اولین بار شمارشونو سیو کردم دیدم عکس پروفایلشون شهید هادی هستن برام باور کردنی نبود وقتی شنیدم در یک موسسه خیریه هم کار میکنن به نام همین شهید بزرگوار ... شهیدی که هردومون به شکل خاصی بهشون ارادت داشتیم ... روزای بعد یکسری نکات منفی رو فهمیدم که میشد رو نظرم اثر داشته باشه حتی خیلی از اطرافیان مخالف بودن ... ولی با وجود همه ی کشمکشای درونی با توکل به خداوند ۱۲ تیر ۱۳۹۹ بله رو گفتم و همون لحظه آروم شدم و الآن راضیم به رضای خداوند و شاکر به این حکمت که کسی برام انتخاب شد که کنارش خیلی آرامش دارم و ممنونم از امام رضا (ع) برای این هدیه... امیدوارم بتونیم در بندگی خداوند همراهان خوبی برای هم باشیم...

  • دکتر محیصا
  • ۱
  • ۰

تنهایی

 حس تنهایی چیزی نیست که وابسته به آدمها باشد، وابسته به عشق و عاشقی ها باشد، حتی وابسته به روابط هم نیست. تنهایی یک جور حس است، که گاهی می آید و در وجودت میپیچد. بگذار بیاید، با تمام حجم اندوهی، که با خود می آورد بگذار بیاید. نه سرکوبش کن و نه خودت را به آن راه بزن که ندیدیش و نه از آن فرار کن. اتفاقا بگذار بیاید، شاید حرفی برای گفتن دارد. شاید زخمی از گذشته او را تحریک به آمدن کرده یا شاید آمده است، چون وقت پوست انداختن و ورود به یک عالم فکری دیگر است. یا شاید هم آمده که به یادت بیندازد همه ی ما تنها به دنیا می آییم و تنها خواهیم رفت و تجربه ی این تنهایی بخشی از ماهیت هستی است.
خرد فقط زمانی شکوفا می‌شود که بدانی چگونه تنها باشی. خرد طبیعت وجود توست.هنگامی کامل می گردی که در حال که به دیگران عشق می ورزی و روابط اجتماعی خود را شکل می دهی اما از تنهایی نیز هراسی نداری و آنرا هم زیبا می یابی. آن گاه که تو تنهایی و همه‌ی عالم را فراموش کرده‌ای، آن گاه که فقط خودت هستی، در درون خودت خوش وخرمی و هیچ نیازی به دیگری وهیچ میل و هوسی برای هیچ چیز دیگری نداری، در آن آرامش خلوت با خویش، خرد شکوفا می‌شود. خرد به معنای دانش نیست. خرد یعنی، بصیرت، یعنی روشنی. خرد به معنای معلومات نیست بلکه به معنای دگرگونی است. خرد یعنی نگریستن به زندگی به شیوه‌ای کاملا تازه بیاموز که با وجود بودن با دیگران، تنهایی را نیز تجربه کنی و بگذار تا خرد از عمق وجودت به سطح آید. آن گاه حتی در میان جمع نیز بی تفاوت وتاثیر ناپذیر نخواهی بود.تو در دنیا خواهی بود نه از دنیا. تو قابلیت تشخیص درست از نادرست را خواهی یافت. دیگر به دستورات بیرونی تکیه نخواهی کرد. تو قوانین خود را یافته‌ای.

دکتر فروغ رمضانی_روانشناس 

  • دکتر محیصا
  • ۱
  • ۰

ای امید ناامیدان

امید همیشه به آینده پیوند زده می شود. امید توانایی انسان است برای تخیل خویشتن در موقعیتی که متفاوت از موقعیت کنونی اوست. پس چه چیزی می تواند انسانی تر از امید باشد؟

از آن زمانی که راهی به سوی امید ابدی به روی انسان گشوده شده است، هر آن کسی که آمده است تا خدا را لغو کند ناچار شده است جایگزینی برای آن به مردمان عرضه کند اما چون چنان امیدی فقط با دشواری بسیار به روح بشری ربط می یابد آن جایگزین معمولا به جهانی که در پیرامون انسان است پیوند خورده است.امید این جهانی امیدی بشری می شود. امیدی که درونی بوده بیرونی می شود.همه ی امیدهایی که به جهان بیرونی مربوط است به جهان چیزها در درونشان نوعی ناامیدی از کاذب بودن خود را حمل می کنند.

کتاب روح پراگ اثر ایوان کلیما 

پی نوشت: تنها نسخه ی این روزای کشورمون فقط امیده😍

  • دکتر محیصا
  • ۱
  • ۰

سردار دل ها

وقتی کسی عزیزی رو از دست میده همه بهش میگن گریه کن، حرف بزن و همه تلاش می کنن مایه ی آرامشش باشن تا بتونه بر این داغ صبر کنه ... تا کمر راست کنه ... الان سه روزه عزای عمومیه ولی نمیدونم چرا آدمایی که از شهادت سردار وطنشون ناراحت نیستن درک نمی کنن که حداقل یه کم صبر کنن اونایی که داغدارن آروم بشن بعد حرفای به نظر منطقیشونو عنوان کنن ... حداقل بزارید عزیز از دست رفتمونو خاک کنن ... درک کنید تو رو خدا...

پی نوشت: سربازی که سرقنوت نماز دستشو پایین میاره که یک گلبرگ رو از یک بچه ی کوچولو بگیره ... بایدم سردار دل ها باشه ... حتما با این نماز لطیفش انقدر رضایت مهربان ترین مهربانان رو گرفته که انیس  قلب ها مهرش رو به دل همه انداخته... 

  • دکتر محیصا
  • ۰
  • ۰

خب قدیم قدیما یعنی هشت نه سال پیش چندتا از همکلاسیام وبلاگ داشتن و منم وبلاگاشونو میخوندم اما انگیزه ای برای نوشتن نداشتم یا شایدم اعتماد به نفسم کم بود... خلاصه بهترین وبلاگ هم برام آسمان کوچک دوستم سمیه بود ... بلاخره دانشگاهم تموم شد و رفتم طرح اونجا بود که دلم نوشتن خواست یعنی انقدر اتفاقای جورواجور میوفتاد که دوست داشتم یه جایی بنویسم که داشته باشمشون ... شهریور ۹۲ بود که شروع کردم با اسم خودم و شرح محل کارم تو بلاگفا نوشتم ‌... یکسال خوب پیش رفت و منم راضی بودم که یک نفر که منو تو دنیای حقیقی میشناخت خواننده ی وبلاگم شد ولی انقدر مزاحمت درست کرد که دیگه توبه کردم با اسم خودم بنویسم  کلا حس میکردم حریم شخصی ندارم اینطور شد که یک مدت با رمز مینوشتم و چون بلاگفا به مشکل خورد همشون پاک شدن ...یکسال بعد از طرح  با اسم محیصا رفتم پرشین بلاگ که اونم به مشکل خورد و حالا بعد از تخصص از سال ۹۶ هرچی از قدیم مونده بود جمع کردم اوردم اینجا ... :) الان دوساله اینجام و راضیم از بلاگ( شبیه نظردهی آی فیلم شد).  متاسفانه وقت نمیکنم خیلی وبلاگای دیگه رو بخونم اما با این وجود اینجا رو ترجیح میدم به اینستا و ... چون راحت و بی پرده میتونم بنویسم... اگر اینستا بود که نمیتونستم از مشکلاتم با هم اتاقیم بگم راستی یادم رفته بود بگم اتاقمو عوض کردم 🤣🤣🤣 یعنی المپیاد برام هوش و حواس نذاشت، از ترم قبل دیدم دیگه نمیتونم وضع نامرتبی و شلوغی اتاقو تحمل کنم و چون همیشه شخصیتم اینجور بوده کسی رو نباید ناراحت کرد خیلی به سختی خودمو راضی کردم که بیا و به فکر کودک درون ناراحتت و بالغ آزرده خاطرت و والد عصبانیت هم باش، ... به هم اتاقیام گفتم برای امتحان بورد میخوام برم یک اتاق دونفره،اتاقمم معلوم بود که دیدم هم اتاقیام زودتر از من دارن میرن اتاق مجاور اتاق آینده ام .. یعنی بازم سر و صدا کنار من بود ... همینطور غمین بودم که یک دوست پیشنهاد داد برم اتاقش اونم امسال بورد داره ... منم رفتم اتاقش هرچند هم اتاقی سابقم خیلی ازم ناراحت شد  و خودمم سرشار از عذاب وجدان بودم که ناراحتش کردم و شروع ترم هم برام با این سختی و جابجایی همراه بود، اما واقعا الان از اتاقم راضیم ... دوسال بود که هربارمیومدم تو اتاق دوست داشتم گریه کنم گاها تشت وسط اتاق بود 😥

 

پی نوشت: خب این چالش جدید به دعوت وبلاگ مرد بارانی بود که برام جالب بود در مورد وبلاگ نویسی بنویسم،:)

  • دکتر محیصا
  • ۰
  • ۰

اولین بار که اربعین خواستیم بریم کربلا رو یادمه ... اون روزا جزو عمرم نبود انگار ... یه جورایی از اول سفر حس می کنی یه آدم خیلی مهربون همش هواتو داره ... با یک تیم خانوادگی رفتیم متشکل از عمه ، زن عمو، دختر عمه ، پسرعمه ، پسر عمو و داداشم. راستش توی این تیم فقط چند نفرمون شکل و شمایل زایرای تلویزیون رو داشتیم وگرنه پسرعموم که همیشه دی جی می خوند و پسر عمه ام هم موهاشو رنگ کرده بود و دخترعمه ام هم با یک مانتو جلو باز اومد. همراهم یک کوله پشتی بزرگ بود که توش دو دست لباس و یک چادر و یک چفیه به جای حوله، کمی دارو، لیوان و یک ملحفه و یک بارونی بود ...  مسیرمون رو از شهر نجف و با اجازه ی مولا علی ع شروع کردیم و البته محل اسکانمون خیلی از حرم امام دور بود و وقتی پیاده می رسیدیم حرم امام علی ع انقدر خسته بودیم نمیتونستیم زیارت کنیم ... ولی حسش خیلی ناب بود بخصوص روز آخر که میخواستیم از نجف بریم... مسیر رو از یک راه عرب نشین انتخاب کردیم برخلاف مسیر اصلی که بیشتر ایرانیا میرن تو این مسیر فقط ما فارسی حرف می زدیم ... تو مسیر پسر عموی دی جی خونم به قشنگترین شکل ممکن برامون روضه می خوند. توی مسیر به زیارت حضرت ذوالکفل ع و  علویه بنت الحسن س هم رفتیم. و شب ها هم توی خونه ی عربها می خوابیدیم ... واقعا حرفای حاج آقا پناهیان برای این سفر درسته انگار که زمان ظهور امام زمان ع شده باشه بدون هیچ چشمداشتی ازمون پذیرایی می کردن ... یادمه یه جایی از مسیر یک آقای عربی ما رو برد خونشون که خیلی از جاده فاصله داشت ... مرد فقیری بود که برامون یک سفره ی رنگی از ماهی پهن کرد ... خانمش ایرانی بود و اصالتا گرگانی بودن ... یک اسم هم بینشون خیلی رواج داشت و اون کرار بود اونم وقتی با لهجه ی خاص خودشون می گفتن بیشتر به دل می نشست... و اسم آقا هم کرار بود ... آدم از این همه لطف خجالت می کشید ... توی مسیر هرچی می دادن می خوردیم مدام هم اینو می گفتن برکات الحسین ... داستان ها داشتن از اینکه ناامید بودن و یهو پولی براشون رسیده که خرج زایرا بکنن... این مردم مظلوم همون شیعه هایی بودن که صدام باهاشون چپ بود و خیلیاشون از اومدن امریکا به عراق خوشحالم بودن چون از دست صدام گور به گور راحت شده بودن‌... یه قسمت از این مسیر رو از استان بابل رد شدیم و رفتیم به ولادتگاه حضرت ابراهیم کنار این ولادتگاه یک کاخ خراب شده بود که کاخ نمرود بود بماند که چقدر این قسمت سفر رو خندیدیم از دست شوخی های فامیل با نمرود ... هرروز از بعد صبحانه راه میوفتادیم تا غروب آفتاب یه کم تیم تنبلی بودیم. روز آخر به شدت مسموم شدم اونقدر که به زور راه میرفتم  چندبار بالا آوردم و چون فرداش اربعین بود نمیتونستیم وایسیم نزدیک به ۴۰ کیلومتر رو روز آخر راه رفتیم دست داداشمو گرفته بودم و کوله رو از روی سینه به خودش آویزون کرده بود فقط اشک می ریختم عمه جونم حضرت زینبم چطور بدون برادر این مسیر رو به کوفه رفتید 😔😔😔😔 ولی بلاخره بعد از ۴ روز رسیدیم به شهر موعود و پسر عمو ها و پسر عمه ها و داداشم دور ما یک حلقه تشکیل دادن تا بدون برخورد با نامحرما بتونیم از جمعیت رد بشیم ... به قول پسر عموم بین راه هم مسافر می زدیم دخترایی که گیر افتاده بودنو میاوردیم تو حلقمون ... رفتیم یه جای دور از حرم استراحت کردیم و شب خواستیم بریم خونه ای که پدر بزرگم گرفته بودن ... پسر صاحبخونه گریه می کرد چرا میخواید برید همه هم منو بهونه کردن این مریضه میخوایم ببریمش دکتر ... خلاصه دل اون بنده خدا رو شکوندیم و راه افتادیم وسط راه یک موکب مال قم بود فکر کنم که دمنوش آویشن می داد ازشون گرفتیم و خوردیم خیلی حالم بهتر شد ... همین باعث شد سال بعدش با خودمون یه عالمه آویشن ببریم ... رسیدیم یک خونه ی دیگه و خوابیدیم ... بلاخره خواستیم روز اربعین زیارت اربعین رو بخونیم توی یک حسینیه با فاصله از حرم خوندیم نزدیک غروب تصمیم گرفتیم وارد حرم بشیم درواقع امام بهمون اجازه دادن وارد بشیم ... توی صف بودیم، صدای اذان میومد، از آسمون یک برف ملایم می بارید ....السلام‌ علیک‌یابن السدره المنتهی.

  • دکتر محیصا
  • ۱
  • ۰

محرم

 

رکاب آهسته آهسته ترک خورد و نگین افتاد
پر از یاقوت شد عالم، سوار از روی زین افتاد

دگرگون شد جهان، لرزید دنیا، زیر و رو شد خاک
دمی که زینت دوش نبی روی زمین افتاد

پس از بی‌مهری دریا، قسی‌القلب شد آتش
به جان دودمان رحمة للعالمین افتاد

خدایا هیچ زخمی بدتر از دلواپسی‌ها نیست
که چشمش سوی خیمه، لحظه‌های واپسین افتاد

شکستن با غلاف تیغ را سربسته می‌گویم
زبانم لال...النگوی زنان از آستین افتاد

برای من نگه دار و بیاور زخم‌هایت را
اگر خواهر مسیرت سوی من در اربعین افتاد

نفهمیدند طه را... نفهمیند یاسین را
به چوب خیزران دندانه‌ای از حرف سین افتاد

سید حمید رضا برقعی

پی نوشت: همیشه دوست داشتم این شاعر رو از نزدیک ببینم، ولی موفق نشدم ... بهرحال شنیدن شعراشون با صدای خودشون بیشتر حس شعر رو منتقل میکنه ... انگار از زبان جانت حرف می زنه.

  • دکتر محیصا
  • ۱
  • ۰

پندانه

امام جواد(ع):
مؤمن نیازمند سه خصلت است: توفیق از سوی خداوند، واعظی از درون خود، پذیرش نسبت به کسی که او را پند می دهد.
از همه ی کسانی که این پست رو میخونن میخوام مرا پندی بدهند که آن به... بیش از هر زمانی تو زندگیم به شنیدن نیاز دارم. 
  • دکتر محیصا