اندر احوالات دانشجوها باید بگم دقیقا شبیه دوران دانشجویی خودمه، آدمای متفاوت که در هر صورت همشون در مقابل استاد همدست میشن، خلاصه چندتا خاطره دارم ازشون که جالبه
1) قدیما ما شماره ی هیچ استادی رو نداشتیم، یک دونه استاد پایان ناممون بود که هرازگاهی، سالی یکبار در عسر و حرج بهشون زنگ می زدیم اونم با کلی عذاب وجدان ... الآن دوره ای شده بخدا ، من نمیدونم کدوم شیر پاک خورده ای شماره ی منو دادن بهشون که به خودشون اجازه میدن ساعت 12 شب هم پیام بدن برای کنسل کردن امتحان یا سمینارشون ... :(
2) یکی از گروهایی که داشتم اکثرشون خیلی بچه های درسخونی بودن و منم خواستم به شیوه ی اعتماد و عدم سختگیری عمل کنم بینم چطور میشه ولی خیلی بد شد ... هرچی من کوتاه میومدم اونا بی نظم تر شدن ... الآن می فهمم چرا خداوند انقدر آیه ی عذاب در قرآن گذاشتن چون یه کوچولو کوتاه بیان همدیگه رو هم می خوریم :)... خلاصه برای زمان سمیناراشون اذیتشون نکردم گفتم بزارم هرکدوم زمانی که راحت تر بودن ارائه بدن ولی دیدم داره آخر سال میشه و تصمیم گرفتم مثل بقیه توی نظمشون به شدت سخت بگیرم بلکه کارای نرمالشونو انجام بدن ... یادمه سر یکی از سمینارا که قرار بود یکیشون ارائه بدن گفتن نه روز قبلش امتحان داریم منم مونده بودم چکارش کنم که یادم اومد اصلا اونی که باید ارائه بده امتحان نداره خدا رو شکر این حافظه به دردم خورد و گفتم بهش اونا هم از اینکه استاد یادش مونده بجای خجالت زده شدن کلی خندیدن :( آخرش هم بهمون شیوه ی شب قبل ارائه با پیام به استاد ارائه رو کنسل کردن ولی این کاراشون باعث شد توی امتحان و ارزیابی های حضور غیابشون 25 صدم 25 صدم برا کاراشون ارزش گذاری کنم تا نمره ای مناسب نظم و علمشون دریافت کنند و بعضا هم سال بعد همین واحد رو با دقت بگذرونن ...
3) اسم اکثر دانشجوهامو یادم میمونه البته شاید تازه کار هستم فکر کنم سالای بعد تعدادشون زیادتر بشه قاطیشون کنم.... این مساله به شدن به ضرر دانشجوها شده که ای بابا عجب استاد خفن طوری داریم... از قضا یکی از دانشجوهای ترم قبلم دانشجوی یکی از همکارا بود که داشت ازشون امتحان می گرفت و براش غیبت زده بود گفتم چرا غیبت زدید من صبح دیدیمشون خلاصه دانشجوی بنده خدا لو رفته بود ....:)
- ۰۱/۰۵/۳۰
فقط قسمت آخر :))))