مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک

پارسال همین موقعا داشتم برای امتحان تخصص درس میخوندم یکی از چیزایی که خیلی بهم انرژی میداد یا کریمی بود که پشت پنجره ی اتاقم لونه ساخته بود و هر بار که صداشو میشنیدم حس میکردم باید باهاش ذکر بگم ذکر با توکل و امید و عشق ... برای من مهربون ترین موجودات همین پرنده هایی هستن که از چشماشون مظلومیت می باره ... وقتی در اشعار حافظ پرنده نماد عاشق هست یعنی برای عاشق بودن فقط دوست داشتن کافی نیست باید پر باشی از آزادگی و امید و بی پروایی ... چی میتونه موجودی رو که یک عالم رو مسحور خودش کرده سحر کنه ...

دلت به وصل گل ای  بلبل سحر خوش باد   که در چمن همه گلبانگ عاشقانه ی تست

گل و مرغ هردو برای من نماد روحانیت و آرامش هستن ... انگار کنار هم خلق شدن تا برای همیشه تسبیح گوی خالق باشند ...

همیشه دوست داشتم نقاشی گل و مرغ رو یاد بگیرم ... تا اینکه چرخ گردون در نقطه ای از شهری که تمام معماری ها و طراحی ها و نقاشی های آثار قدیمیش چشم نوازه در خیابونی که در این فصل زیباترین لباسشو پوشیده و در کنار بهترین دوستم سمیه سر کلاس نقاشی گل و مرغ نشستم ... و حالا غرق میشم در آرامش مرغ عاشقی که سر به آسمان دارد و زیر گلبرگهایی که تجلی گر تمام ظرافت و زیبایی خلقت است تسبیح گوی خالق خود ...

پی نوشت: مسوول خوابگاهمون  گلای مختلف رو تو خوابگاه نگهداری میکنه و از این بابت واقعا ماهه و این گلاهم قسمتی از خوابگاه سرسبزمونه ... و مرغا هم هدیه ی دوست عزیزم سمیه است❤